Ellen en Edgar, met hun 2 kinderen

Een dag waar ik heel lang naar uit heb gekeken … en dan is het zover.
De wekker loopt die ochtend vroeg af, om kwart voor zes om precies te zijn.
De stem van Pierre (onze lodge manager, onze ranger en later op de dag ook nog eens onze video- en fotograaf en last but not least 1 van onze getuigen…) roept ons met de uitnodiging voor koffie en thee om kwart over 6 …
Snel een verfrissende douche om de ogen goed open te krijgen, wie weet wat we deze ochtend op de game drive allemaal te zien krijgen, dus wakkerheid geboden!

Natuurlijk zijn we op de tijd in de lodge en de kinderen komen ook al aanwandelen, zij het wat minder fris uit de ogen kijkend. Snel de beloofde koffie naar binnen gieten en richting jeep …. mijn laatste tochtje als vrijgezel!

De gamedrive

Het wild laat ons niet in de steek, een waterbok staat ons langs de kant van de weg op te wachten en kijkt ons vragend aan. De zon komt verder op, de koude verdwijnt.
Een jakhals loopt in de zon door het landschap.
De leeuwen vinden het jammer genoeg deze ochtend wat te hard waaien, kunnen ze blijkbaar niet zo goed tegen, zal wel een bad-hairday bezorgen.
Daarna de ochtendstop, Pierre parkeert de jeep bij een prachtig stukje water waar een vogel zojuist een vis heeft gevangen. Nog meer koffie en overheerlijke muffins .. die vooral bij de kinderen hoog scoren.
Het besef komt weer naar boven, om zo’n 4 uurtjes zal het zover zijn … de eerste zenuwen komen om de hoek kijken.
We rijden verder en de impala’s begroeten ons. Oftewel; ze draaien hun gestreepte achterste naar ons toe, het blijft moeilijk om ze ooit in hun ogen te kijken!
Op de terugweg naar lodge nog even voorrang verlenen aan een kudde gnoes, we zien nog een aantal prachtig gekleurde vogels en rond tien uur zijn we klaar voor ontbijt.
Nog meer zenuwen, maar toch krijg ik nog een heerlijk omeletje naar binnen.

Bijna zover….

We vertrekken rond 11 uur naar onze kamer, met de vriendelijke vraag van Pierre of we rond 12 uur, en dan omgekleed, opgedirkt en wel, terug kunnen zijn bij de lodge.
Het lukt, Edgar helemaal mooi in het pak, ik klaar voor de strijd met korset, jarretels (waar Edgar heeft moeten helpen, door de zenuwen kreeg ik die friemeldingen niet meer vast) en natuurlijk DE jurk. De kinderen zien er ook prachtig uit in hun nieuwe outfit. Meike met haar gouden haren in haar chocolade bruine jurk en Floris in zijn hippe, wie had dat ooit gedacht, ROZE, trui.

Het voltallige personeel (7 mannen en vrouwen) staat ons op te wachten bij de lodge en gooien er bij onze aankomst wat Ohhhs en Ahhhs uit.
Edgar komt te voorschijn met een boeketje (in Nederland had ik Fundisa Weddings wat summiere uitleg gegeven met mijn keuze: doe maar wat lokale takken…). Het is prachtig !
De fotograaf maakt nog wat foto’s van ons op de veranda van de lodge met de natuur en de strak blauwe hemel als achtergrond.

Daarna naar onze “trouwauto”; de jeep. Het is even klimmen maar het lukt zelfs nog enigszins charmant.
De weg naar onze trouwlocatie lijkt lang … we hebben de locatie zelf niet uitgekozen. Alles is daar mooi, dus hadden we Pierre de vrije hand gegeven. Achteraf bleek dat hij daar heel goed toe in staat was!

De ceremonie van Ellen en Edgar

De jeep stopt in het niets, althans, zo lijkt het. Pierre en de zijne hebben een “pad” aangelegd midden in de bush.

Pierre meldt tussen neus en lippen nog wel even dat hij toch zijn geweer mee zal moeten nemen, via de radio had hij zojuist vernomen dat er wat olifanten in die omgeving ons feest wel eens zouden willen komen bijwonen.
Aan het einde van het “pad” staat een tafeltje met een bloemstuk met daarin onze ringen.
Het uitzicht is fenomenaal. We staan op de rand van een prachtig bushveld vallei.
De kinderen gaan gezellig naast ons staan en Jannie, onze trouwambtenaar, Pierre en zijn vrouw Jean en de fotograaf nemen plaats voor ons. De beste plek voor de mooiste plaatjes blijkt achteraf !
De ceremonie begint, in het Afrikaans natuurlijk, gewoon omdat dat zo leuk klinkt maar ook zodat de kinderen het allemaal goed mee kunnen krijgen. Jannie maakt er een prachtig verhaal van, heel liefdevol …
Ik kan mijn ogen niet van Edgar afhouden en wil zijn hand nooit meer loslaten en mijn ogen blijven continue vochtig… Dan komt DE vraag … Jannie vraagt of ik de bruidegom “nooit nie verlaat nie” .. tuurlijk doe ik dat niet !

We wisselen de ringen uit en ik kan me niet meer inhouden, kijk Jannie aan en vraag hem of we nu toch alsjeblieft mogen kussen! We krijgen toestemming …
De kinderen vliegen ons om de nek, Meike ook met de nodige tranen en Floris noemt me gekscherend stiefmoeder.

Het officiële gedeelte

Nog een paar laatste foto’s van het gelukkige kersverse echtpaar en terug naar de lodge. Ik maak dezelfde charmante klim weer de jeep in en loop met mijn man samen naar de lodge. De wind staat onze kant op en verraad al wat Zuid Afrikaanse klanken. Het personeel staat op de veranda voor ons te zingen en dansen! Wat een hartelijk welkom thuis…

Jannie neemt ons mee naar een tafel voor het “officiële” gedeelte. Hij vraagt of we alles begrepen hebben van wat er zich zojuist allemaal heeft afgespeeld in de bush en of ik niet “forced in any way” was. De handtekeningen worden gezet door Edgar en mij, Jannie, Pierre en de fotograaf.
You are now officially married”, zegt Jannie. Wederom zoenen en nog meer knuffels van de kinderen.

We worden geleid naar een andere tafel waar een prachtig zelfgebakken taart op staat, de champagne staat al klaar in de koeler en er liggen (e-mail) felicitaties van onze buren uit Nederland. De champagne vloeit rijkelijk en de taart ziet er niet alleen prachtig uit, hij smaakt ook nog eens heerlijk !

En nog een gamedrive

Zo langzaam tikt de klok door, richting 3 uur in de middag, oftewel: tijd voor de middag safari. Dus gaan we terug naar onze kamer en trekken we ons safari-kloffie weer aan. Die middag worden we getrakteerd op nog meer impala’s, een neushoorn, de gebroeders leeuw en waterbokken.

Terug op de lodge is er een privé diner voor ons viertjes in de ‘Boma’ geregeld. Heerlijk knus en intiem; een perfecte afsluiting van deze net zo knusse en intieme, romantische dag.

’s Avonds in bed besef ik het … ik kruip tegen Edgar aan en fluister in zijn oor: dit was echt de mooiste dag van mijn leven.

Dit was het verslag van Ellen en Edgar.

Voor meer referenties klik hier

Ellen en Edgar

© Copyright - Fundisa Weddings | Iris Diekstra, e-mail: iris@fundisa-weddings.nl, telefoonnummer 06 3308 1443 (ook WhatsApp)
×