Edith en John – Pinguïn bruiloft
Zondag 1 november vertrokken wij naar Schiphol. We hadden al via het internet ingecheckt dus het was even een kwestie van onze koffer afgeven en op het gemakje naar de gate.
De eerste nacht verbleven wij in een guesthouse in Kaapstad (Maartens); erg leuk, een mooi onderkomen vlakbij het centrum. De volgende ochtend lekker ontbeten, het was inmiddels een aangename temperatuur van 24 graden.
Voordat wij naar Boulders Beach reden hebben we nog kennis gemaakt met onze trouw-ambtenaar Walter. Het was een leuk gesprek en we hebben wat formaliteiten afgehandeld.
Nou, en toen zijn we gaan rijden naar Simon’s Town, Boulders Beach Lodge … de leefplek van honderden pinguïns en onze trouwbestemming. Er was inmiddels een stevige wind op gaan zetten en het was donker bewolkt.
Nadat wij ingecheckt waren zijn we bij de pinguïns gaan kijken. Ze zien er zo lief en grappig uit.
Het strand waar de ceremonie gehouden zou worden was behoorlijk bezaaid met reuzekelp, dit was door de harde wind het strand opgeblazen en ik dacht nog “als ik hier met mijn jurk moet lopen”. Ik maakte me ook zorgen om het weer; als het morgen ook zo’n weer is, dan waai ik uit mijn jurk.
Na het diner zijn we lekker gaan slapen, want het was best een drukke dag met al die nieuwe indrukken en daarbij onze ceremonie was om 08.30 de volgende ochtend dus dat was erg vroeg.
De trouwdag
Om 6 uur was ik al op en het drong tot mij door ‘wij gaan trouwen vandaag’! Het was 3 november … onze grote dag.
Het eerste wat ik zag toen ik de gordijnen opendeed was een strakblauwe lucht (thank god!!) en de palmbomen waren stil. Wat was ik blij dat het weer goed was. Een lekker bakje thee gezet en ben toen mijn haar gaan doen. Zelf een uur lopen fröbelen met de sluier en duizend haarspeldjes maar gelukkig zat het mee.
John had mijn jurk nog steeds niet gezien zelfs na al dat gezeul met die zak. Nou, en toen was het moment daar. Ik zei dat hij mocht komen ….. pfft. Dat was een moment. Het eerste wat hij zei was ‘je lijkt wel een zeemeermin’- vond ik zo lief dat hij dat zei. Hij zag er ook geweldig uit.
We hadden afgesproken met de eigenaresse van Fundisa Weddings (die er toevallig zelf bij kon zijn) dat de fotograaf ons zou komen halen maar wij konden niet meer wachten dus wij gingen alvast naar beneden en daar kwamen de ohhhh’sss en de aaaaahhh’sss. Iedereen verrast natuurlijk en de andere gasten van het guesthouse vonden het ook leuk. Ik had zelf een gigabrok in mijn keel en moest bijna huilen.
Het is bijna zover….
En daar was de fotograaf Jan Hendrik; een leuke jonge knul en super aardig. Tevens was hij ook getuige bij ons huwelijk. Als ik geweten had dat hij zulke mooie foto’s zou maken dan had ik hem nog even een dikke pakkerd gegeven.
Inmiddels was Walter ook gearriveerd en dus alles was compleet. Ik had met Fundisa Weddings het nog gehad over het strand dat het zo bevuild was en voordat ik het wist was ze weg met Jan Hendrik. Een kwartiertje later kwamen ze terug en werden wij verzocht om terug te gaan naar onze kamer voor de foto’s. Het moest natuurlijk wel lijken of John mij kwam ophalen. Dus dit was het begin van de ceremonie.
De pinguïns
Op naar het pinguïnstrand. Je moet natuurlijk wel geluk hebben dat er ook een pinguïn in het echt het strand op komt lopen maar die lagen allemaal op de rotsen in het zonnetje. Toen hebben we voor ons eigen pinguïn gezorgd, althans dat heeft Fundisa Weddings gedaan – zo lief vond ik dat.
Aangekomen op het strand zagen wij tot onze verbazing dat het hele strand bijna opgeruimd was. Al het kelp was naar 1 kant toe gesleept – dat was het werk van Fundisa Weddigns en Jan Hendrik. Nou, dan heb je toch veel over voor het bruidspaar – alles voor een mooie foto. Een mooi hart was getekend in het zand en daar gingen wij in staan. Hoezo romantisch en oog voor detail?
De ceremonie was kort (op ons uitdrukkelijke verzoek) maar mooi… Het ruisen van de zee, de zeemeeuwen, alles bij elkaar was mooi. We hebben tegen elkaar eigen vow’s uitgewisseld en dat was bijzonder. John is niet zo’n prater dus dit was echt wel heftig. Heb wel even een traantje weg moeten pinken. Je voelt je echt wel bijzonder, hoor op zo’n moment.
Na de strandceremonie (en het maken van 1 deel van de foto’s) moesten we het officiële gedeelte nog doen: het tekenen van de trouwakte. Maar omdat het niet in het openbaar mocht (moest onder een dak) verplaatsten wij ons naar het guesthouse waar we de akte gingen ondertekenen.
Daar stond een tafel klaar met kaarsje, pinguïn, vaasje bloemen – het zag er gezellig uit.
Na het aansnijden van de taart en openen van de champagne zijn we naar de pinguïns gegaan en daar nog enkele superfoto’s gemaakt. In totaal zijn het wel 200 foto’s geworden en daar waren wij natuurlijk heel blij mee.
Na de ceremonie
Na onze ceremonie hebben we ons omgekleed en zijn we naar Kaap de goede Hoop gereden en daar genoten van het mooie uitzicht en nog nagepraat over alles.
Teruggekomen zijn we nog even bij de pinguïns gaan kijken bij wijze van afscheid. Het was een mooie superdag geweest. En wat een mooi plekje op aarde, zeg.. Onze dag was geweldig dankzij Fundisa Weddings. Ons 1 jarig trouwfeest vieren wij opnieuw in Zuid-Afrika en wij kijken er nu al naar uit.
Hun pinguin trouwdagverslag van Edith en John staat ook in bruidsmagazine Trouwen, uitgave september t/m november 2010, blz. 204-206 (PDF).
Voor meer referenties klik hier
